Аян замда, хүдөө хээрэ, хаанашье ябахадаа, өөрhөө аха хүнтэй уулзабал, моринhоо гү, али машинаhаа буужа, хүндэлhэнэй тэмдэг болгожо, хоёр гараараа ахатанай гарые дороhоонь дүнгэжэ, халта үргэн татажа золгодог юм.

Ямаршье хүнтэй золгоходоо, эрэшүүл хамсынгаа туруу буулгаха, хутагаяа бүһэhөө hугалха ёhотой. Энэнь хадаа «би таниие үнэн зүрхэнhөө, сэбэр hайхан сэдьхэлhээ амаршалан золгоноб» гэhэн удхатай юм.

Мүнөө үедэ гол түлэб Сагаалганай үедэ бэе бэеэ золгонобди. Айлай гэртэ ороходоо, нэн түрүүн бурхандань мүргөөд, үндэр наһатанhаа эхилэн хадагаа андалдажа золгодог.

Наһаар дүү хүн ахадаа дүтэлжэ, хадагаа гар дээрэнь табяад, хоер гараа аха хүнэйнгөө тохоног дороһоо барин золгохо. Энэ еһолол аха хүнөө хүндэлһэнэй удхатай. Аха хүн дүүгэй хадаг тогтоогоод, өөрынгөө хадаг дамжуулан, дүү хүнэй гар дээрэнь табина. Мүн саашань залуушуулда, үхибүүдтэ сагаалганай бэлэг барюулдаг заншал  мартагдаагүй.

Түрэл түтимөө, хани нухэдөө ганса Сагаалганай үедэ бэшэ, ондоошье сагта хадагтайгаар хүндэлжэ байхада, тон зохистой. Мүн үри хүүгэдтөө багаһаань арадайнгаа еһолол тухай хөөрэжэ, хүниие яажа золгохо ёhотойб гэжэ заажа байбал, арадаймнай заншал улам бүри хүгжэхэнь лабтай.